(8 december 2009)

Drie halve finales, een regenwoud aan juryrapporten en enkele lastige overleggen later staan Dret en Krulle, Fotosynthese, Dope D.O.D., Tastic, Kraantje Pappie en UnknownEye aanstaande zaterdag in de Hip Hop-finale van de Grote Prijs. Voordat Koos Groenendijk, Guno Oosterling, Lee Stuart, Dave Vanderheijden en Sef (Flinke Namen) bepalen wie de goed gevulde overwinningsbeker meeneemt stellen wij de finalisten aan je voor. In deel 2 van de Finale-special: Tastic, UnknownEye en Dope D.O.D.

Tastic
“Een jaar geleden nam ik in Snelle Jelle’s studio 3 nummers op; 1 van die nummers stuurde ik samen met 2 andere tracks van veel slechtere kwaliteit naar de Grote Prijs. We hebben nooit echt geïnvesteerd in bijvoorbeeld een goede microfoon of een professionele studio maar we dachten: ‘Niet geschoten is altijd mis.’ De jury koos 30 kwartfinalisten en ik was nummer 31. Uiteindelijk stond ik, doordat Geintje uitviel, alsnog in de kwartfinale,” blikt Tastic terug. Voor de 20-jarige MC was zijn performance in Plein 79, waar hij samen met DJ Lie Manatik een show gaf die jurylid Guno terugbracht naar zijn Planet Rock-dagen, het eerste serieuze optreden. Op de vraag waar mensen die niet bekend zijn met de Hip Hop-scene in Alphen aan de Rijn hem eerder hadden kunnen zien, grijnst de 20-jarige MC bescheiden: “Eigenlijk nergens. Ik weleens een nummer op internet gezet maar de optredens die ik had waren alleen in Alphen en omstreken.”

Ook de tweede indruk die hij tijdens de kwartfinale in Apeldoorn achterliet, kon rekenen op goede reacties. “Hij heeft een aanstekelijke flow, zijn teksten zijn leuk en op het podium staat hij er echt. Zijn stage presence is echt heel erg sterk. Hij is een hele sterke soloist en dat zie je tegenwoordig niet veel meer. Hij staat er alleen met z’n DJ terwijl tegenwoordig artiesten hun hele platenlabel mee het podium op nemen; hij draagt de show in z’n eentje en dat,” benadrukt Koos, “is echt heel erg sterk.” Ook Lee is onder de indruk van het charismatische eenmansleger. “Tijdens het juryberaad was iedereen het er gelijk over eens dat Tastic een plek in de finale verdient. Hij is toch ook een leuke artiest waar je gewoon meer van wilt horen? Bovendien,” vervolgt Stuart, “is hij heel comfortabel op het podium en hij rapt hij echt z’n longen uit z’n lijf.”

De jonge MC, die terwijl hij nu in Rotterdam woont Alphen blijft vertegenwoordigen, gaat niet alleen qua podiumpresentatie terug naar de basis: ook qua rap-stijl is hij van de ‘Back to Boombap’-garde. “Ik probeer terug te gaan naar hoe Hiphop begon namelijk als levensstijl in plaats van puur als muziekstroming. Ik vind dat er in NL te weinig een basis is gelegd, dat er teveel overgenomen is uit Amerika en dat we terug moeten naar de old skool om een basis in de Hiphop te zetten. Je kunt met Nederlandstalige rap nooit precies bereiken wat er met Engelstalige rap is gedaan maar qua stijl kunnen we in Nederland zeker wel iets unieks neerzetten. Voor mijn gevoel mixen we Hip Hop nu met teveel andere stijlen waardoor sommige nummers meer op popmuziek lijken.” Gelukkig zijn we met zijn komst geen ‘Hip Hop is dood!’ gillende purist rijker. “Als ik bijvoorbeeld naar M.O. en Brakko luister dan krijg ik echt een Hip Hop-gevoel. Dat is het stukje Nederlandse Hip Hop waar ik deel van wil zijn.”

Ondertussen is hij druk bezig om de derde stap richting zijn plek in het Nederlandse raplandschap voor te bereiden. Ondanks de positieve geluiden van de jury wandelt hij zaterdag niet fluitend Paradiso binnen. “Bij de kwartfinale kreeg ik een positief juryrapport terwijl ik bij de halve finales een negatiever juryrapport heb gekregen.” Eén van de punten van kritiek was het volgens de jury ietwat rommelige verloop van zijn show. Voor Tastic kwam deze feedback niet echt als een verrassing. “Bij de vorige optredens hebben we te weinig tijd besteed aan de show en teveel tijd besteed aan het samenstellen van de tracks besteed. Bij de kwartfinales hadden we minder voorbereidingstijd dan bij de halve finale en ik wilde in Apeldoorn een show doen zonder nummers die ik al in de kwartfinale had laten horen. Uiteindelijk stonden we daar met zeven nieuwe tracks en dat was niet zo slim; die nummers gingen niet allemaal even perfect. Onze focus is nu anders; verbetering is soms beter dan vernieuwing. Voor de finale hebben m’n DJ en ik besloten om onze aandacht beter onder nieuwe tracks en een stabielere show te verdelen.” Ondertussen heeft de drang om nieuw materiaal te schrijven geresulteerd in ‘Gaat ‘ie dat zeggen’, de EP die hij samen met Thyza en Lie Manatik in januari hoopt te releasen. Of het nieuwe wapenfeit digitaal of als disc te beluisteren valt, hebben ze nog niet bepaald. “Eerst maar eens alles klaar hebben voor de finale,” blaast de goedlachse Alphenaar.
Dope D.O.D.
“Tja,” haalt Koos tevreden grijnzend zijn schouders op, “wat kun je daar nou nog over zeggen? “Eindelijk weer echte grimey Hip Hop in Nederland! Hun shows zijn gewoon out there. Ze zijn nieuw, strak, hard, verfrissend en tekstueel is het heel tof. Hun show zit qua opbouw heel goed in elkaar en ze blijven verrassen: hun optredens in Almere en Utrecht waren compleet anders.” “In de Ekko,” herinnert Lee zich, “gaven ze een show waar we echt stijl van achterover sloegen. Behalve dat ze van zichzelf belachelijk origineel zijn, brengen ze op het podium gewoon alles wat je een goede show mag verwachten. Ze zijn zeker weten de meest eigenzinnige finalisten!”

“We zetten een wereld neer waarin je kunt verdwijnen maar,” vertelt Skits Vicious,,“we schreeuwen niet om het schreeuwen. Soms zit er een verborgen message in, soms is het gewoon grappig. Er zit, ook al klinkt het soms duister of grof, humor in en dat is de sleutel tot intelligentie. Ieders rol binnen de groep is een goede reflectie van onze persoonlijkheden. Omdat ik altijd achter veel zaken aan zit en vaak concepten voor tracks bedenk, word ik een beetje gezien als leider. Jay Reaper,” legt de MC met de volle lach en het halve kapsel uit, “is gewoon de funk, de ‘fro. Hij komt met een Redman- en Pharaoh Monch-achtige stijl. Jay is wat meer toegankelijk en happy maar tegelijkertijd keihard in z’n teksten. Dopey Rotten en ik zijn allebei half Engels en we zijn een beetje elkaar curse brothers. Hij is meer de shady achtergrond figuur van de groep; ook in het echt is hij wat meer teruggetrokken en wat stiller. Met z’n drieën zijn we Dope D.O.D. en dan heb je nog onze producer P. die zorgt voor de zieke beats zodat we op het podium klappen zoals we horen te klappen.”

Het Groningse drietal heeft zich na een suggestie van jurylid Lee aangemeld bij de GPNL. “Ik had al een tijdje e-mailcontact met hem en we dropten af en toe wat op Statemagazine. Hij vond onze muziek dope en vroeg waarom we ons niet inschreven voor de Grote Prijs.” Skits geeft toe dat hij sceptisch was: “Een aantal vorige deelnemers die we kennen waren vrij kritisch over de Grote Prijs. Zij bestempelden het als een “What’s the next best thing?”-competitie waarin vooral mensen die al goed bezig zijn of waar in ieder geval een hype omheen is gepusht worden. Tijdens het jaar waarin je de Zwolle-hype nog had en Jawat ook nog eens won had ik hetzelfde. Niets dan respect voor Jawat overigens want,” benadrukt hij, “hij is keihard maar ik vond het wel opvallend. Bij ons is het juist weer compleet het tegenovergestelde want weinig mensen kennen ons. In het begin was ik even bang dat als ze zouden gaan voor ‘de vriendjes van de jury’ dat het heel lastig zou worden maar we kwamen er gelukkig snel achter dat de juryleden voelen wat we doen. Ze somden in ons juryrapport vrijwel alles op waar we voor staan en ze begrijpen het. Ze citeerden zelfs onze teksten,” glimt hij trots.

Waar hij minder blij mee is, zijn de insinuaties dat je het als niet-Nederlandstalige deelnemer lastiger hebt. “Ik erger me een beetje aan het cultuurtje dat in Nederland is ontstaan tegenover Engelstalige MC’s,” zucht hij. “Wij hebben Engelse roots en we zijn opgegroeid met die oude, hardcore Hip Hop. Ik heb respect voor Nederhop en ondanks dat ik het vroeger nooit luisterde heb ik de opkomst ervan wel gevolgd. Maar hoe sommige mensen shitten op dat wat Hip Hop opbouwde terwijl ze er niets van weten en het soms niet eens kunnen verstaan vind ik respectloos. Aan de andere kant,” nuanceert hij “begrijp ik dat mensen zich ergeren aan gasten die Engels spitten terwijl ze dat niet kunnen; dat vind ik ook verschrikkelijk. Hopelijk laten wij zien dat er ook echte Engelstalige Hip Hop in Nederland is.

Bij de Grote Prijs zijn ook Engelstalige acts in de prijzen gevallen dus ik denk dat het zaterdag wel mee zal vallen. Kijk maar naar Skiggy Raps en Pete Philly. UnknownEye zit ook in de finale dus de jury is slim genoeg om geïnteresseerd te zijn. Het is ook maar hoe je denkt; Nederlanders zijn vaak heel nuchter en simpel. Dat gedoe van ‘Wat doe je als het niet lukt?’…  Fuck plan B! Ik denk niet aan wat fout kan gaan: ik weet dat het goed komt,” knikt de geestige Groninger zelfverzekerd.
 

UnknownEye
“Toen zijn show begon,” blikt Lee terug op de halve finale in Speakers, “stond iedereen nog lekker te roken buiten. UnknownEye begon zijn show met heel weinig publiek maar hij trok mensen echt naar het podium. Hij is zo’n artiest die je ziet en waarvan je wilt horen wat hij te zeggen heeft. Hij heeft een boodschap en die brengt hij met een ongelofelijke intensiteit. De hele manier waarop hij op het podium staat, overtuigt je ervan dat hij hier echt voor leeft. Zijn boodschap is misschien niet de vrolijkste die iemand zich voor kan stellen maar wat hij brengt, brengt hij met heel veel plezier.” “Hij had inderdaad de minste aanhang meegenomen maar hij was ook zeker het minst afhankelijk van z’n eigen publiek. In Delft,” aldus Koos, “kreeg ik echt kippenvel van zijn optreden.”

Na de bekendmaking van de halve finalisten vertelde UnknownEye nog dat hij niet verwacht had dat hij de volgende ronde zou halen. “Ik was niet echt tevreden met die de show maar de halve finale,” vertelt hij terwijl de herinnering aan zijn optreden van 11 september een bescheiden glimlach ontlokt, “ging goed. We wilden trouwens wel meer mensen meenemen maar om aan de ene kant met de show bezig te zijn en aan de andere kant dat soort dingen te moeten regelen lukte nog niet. Voor de finale is wel een bus geregeld maar ik ben blij dat de muziek ondertussen voor zichzelf heeft kunnen spreken.”

Voorafgaand aan zijn deelname aan de GPNL, stak hij de Grote Prijs van Zuid-Holland in zijn zak. “Nadat ik die had gewonnen, werd ik gebeld door de Grote Prijs van Nederland. Ik wist dat mijn deelname aan de Grote Prijs alleen maar meer promotie op kon leveren dus ik deed mee. Maar,” voegt hij eraan toe, “ik moest me wel gewoon inschrijven, hoor.” Zijn finaleplek heeft zijn kijk op de Grote Prijs niet veranderd. “Ik ben nog steeds sceptisch omdat er in de voorgaande jaren naar mijn mening een andere winnaar uit had moeten komen. Voor mij is winnen mooi meegenomen maar wat ik er qua publiciteit van verwachtte dat blijkt in ieder geval zeker zo te zijn. Ik kan mezelf inmiddels Googlen,” lacht de man wiens statige lichaamshouding zelfs de houten toko-stoel op een troon laat lijken.

De feedback die de jury hem tijdens de vorige rondes gaf, bekijkt hij nuchter. “In mijn juryrapport stonden een aantal punten waar ik weet van heb maar waar ik niet echt veel mee heb gedaan. Er stond bijvoorbeeld dat ik rap over wat gezien wordt als zware onderwerpen. Tekstueel gezien kan ik niets aanpassen: ik schrijf wat ik schrijf en ik zeg wat ik zeg. Gelukkig merkte de jury wel dat we onze show willen laten schijnen en dat we positiviteit uit willen stralen. Wat we van het rapport hebben opgestoken is dat de aanpak eromheen wel iets anders kan zijn.” “Zijn muziek,” beschrijft Koos, “is puur en eerlijk zonder dat het al te belerend wordt. Het spreekt mij heel erg aan maar ik snap best dat het niet voor iedereen altijd even interessant of spectaculair is. Aan de andere kant zou dat wat het spectaculairder zou maken natuurlijk wel weer afbreuk doen aan wat hij probeert over te brengen. Hij maakt geen potentiële hitjes maar wil hij dat? Ik denk het niet,” beantwoordt Groenendijk zijn eigen vraag.

Toch is de Rotterdammer, die door Lee beschreven wordt als de meest geëngageerde en volwassen finalist, qua stijl door de jaren heen wel wat veranderd. “Ik kies heel bewust waar ik over spreek maar ik heb het de laatste tijd meer over dingen die in mijn directe omgeving gebeuren. In het verleden ging ik misschien iets te diep op bepaalde samenzweringscomplotten in. Kijk, het is altijd goed om mensen wakker te schudden en te houden maar daar zijn verschillende manieren voor. De revolutie komt wanneer de tijd er rijp voor is.” Ook de mensen met wie hij zijn muziek maakt, hebben bijgedragen aan de verschuiving. “We maken onze muziek als groep,” vertelt hij over Team Focus dat bestaat uit DJ First Angle, back up B Styx, vocalist Furlan en producer/DJ J83. Zijn nieuwe cd, getiteld Focus, hoopt hij begin volgend jaar uit te brengen. “Je hoort misschien wat vaker een zangrefreintje waardoor het ook opgepakt wordt een andere groep luisteraars maar ik ben absoluut niet van plan om tekstueel of qua beats in te dimmen omdat mensen het anders niet willen horen. Zolang de mensen die het wel willen horen er maar van genieten,” glimlacht hij.
De finale
Zaterdag 12 december nemen Kraantje Pappie, Fotosynthese, Dret en Krulle, Fotosynthese, Dope D.O.D., Tastic en UnknownEye vanaf 21:30u Paradiso over. Tastic waagt zich niet aan een voorspelling over het verloop van de avond maar heeft wel een voorkeur. “Dret en Krulle: het zijn goede MC’s en die Killing Skills-beats zijn heel tof!” Skits Vicious twijfelt nog over welke finalist het best bij zijn muzieksmaak past: “Fotosynthese heeft wel talent maar die doet nog niet zoveel met me. Door zijn leeftijd neem ik hem niet echt serieus maar hij heeft best skills. Verder vind ik iedereen wel gelijk aan elkaar; er springt niet één uit waarvan ik echt kan zeggen dat het m’n ding is. Ze brengen echte Hip Hop acts en ze hebben allemaal wel iets wat ik cool vind.”

UnknownEye vindt het moeilijk om te kiezen en wenst de jury veel succes. Gelukkig schijnt er voor de juryleden wat licht in de lastigheid. “De winnaar hoeft absoluut niet unaniem gekozen te worden. Bij het samenstellen van de lijst met Hip Hop-finalisten,” vertelt jurylid en GPNL-directeur Guno Oosterling, “was dat ook niet het geval. Wel hadden de juryleden redelijk snel besloten welke zes acts in de finale staan. Dat moet ook: als iedereen zijn kont tegen de kribbe gooit dan valt er niets te jureren.”