De simpelheid van onze generaliseringen is vaak een gedetailleerdere illustratie van ons intellect dan we hardop toe willen geven. In tegenstelling tot de politiek correcte analyses die we in bijzijn van De Ander graag bevestigen danwel ontkrachten, zijn het onze samenvattingen van nieuwsfeiten die pas echt laten zien waar en naast wie we staan. Ja, de afgelopen 24 uur is er drie keer geschoten in Amsterdam Zuidoost. Ja, Zuidoost is het Afro-Caraïbische en Afrikaanse hart van Amsterdam. Het geweld in de Bijlmer is echter net zo min een probleem van zwarte mannen als dat kindermisbruik en zedenzaken een probleem zijn van witte mannen. In beide gevallen is het niet de realiteit maar de som van verwachtingen en verrassingen die bepaalt wie Solo en wie Symbool is.

Wat De Bijlmer absoluut niet ten goede komt, is het feit dat sommige heren maar niet lijken te willen ontwaken uit hun gangsterdroom. Voor hen is een foto van iemand die bloedend op straat ligt niet meer dan een prent bij een sprookje zonder helden. We kunnen het ze bijna niet kwalijk nemen: de Twitteraars hebben deze jongens wat betreft de ruigheid van De Wijk veel te lang alleen  op hun woord moeten geloven dus het bewijs dat we hier qua actie absoluut niet onderdoen voor een Bronx, Brixton of Baltimore kon niet onaangeroerd blijven. Want eerlijk… wat is nou moro gangster dan met een smartphone boven een in zijn eigen bloed liggende kerel te hangen? The Wire heeft niets op ons.

De 15 minuten waar Andy Warhol het over had, lijken inmiddels wel 15 jaren. Wil je echt indruk maken? Schiet dan een foto van de stapel huiswerk die je net hebt nagekeken, de boeken die je leest, de akte van het pand dat je net hebt gekocht, het ondernemingsplan of script dat je schrijft of een ander bewijs van jouw bijdrage aan de Bijlmer. Laat ons jullie cv retweeten! En bespaar ons die “Fok dat… wij zijn G’s, G!”-achtige nonsense want de Frank Lucassen van de wereld laten hun verhalen niet door blauwe vogeltjes zingen. Zonen van Zuidoost wiens triomfen samenhangen met de tragedies van de wijk zijn geen ballers maar ballenjongens, boys in te kleine bermuda’s die hopen dat iemand een fout maakt omdat ze dan pas mogen rennen.

Waren de ramptoeristen en die paar lamlendige locals ook zo druk met het verspreiden van de foto’s van Bryan Bijlhout’s huldiging? Wat deden zij toen de Bijlmer zich zaterdag 24 maart massaal op het Anton de Komplein verzamelde voor een hiep, hiep, hiep en een hoereee? Wellicht wisten ze dat er bij die beelden geen ruimte voor hen was en wat je niet kunt dragen, laat je stuk vallen. Hopelijk hoeven de aasgieren nooit mee te maken dat hun zonen, vaders, buurjongens of neven het slachtoffer worden van de stereotypes die zij met zoveel overgave in stand houden. Scherven brengen immers alleen geluk als ze je niet snijden.