Category Archives: NL-based Hiphop
Eternal reflections on getting free
(Written for the Amsterdam edition of the Trans//Form event. Their last edition will take place on Wednesday October 31 in Leeuwarden.)
I’m not saying she’s a golddigger but Amsterdam ain’t messing with the people who’re being priced right out of their homes, stores and neighbourhoods because gentrification rules everything around me. This city was built on and continues to exist by the grace of exploitation. This right here is the concrete version of unknockable hustles, miseducations and champion sounds. Amsterdam loves to market itself as the seat of Dutch tolerance and progressiveness but me, personally… how progressive is a city that prides itself on being multicultural but has never had a mayor that wasn’t white? If the idea of Amsterdam being run by a left-wing, Black Muslim woman has sweat trickeling down your cheeks and your heartbeat sounding like Sasquatch feet, your ideas of progressiveness aren’t as radical as you hope they were.
When our host JNM, Tim Blaauw and Elten Kiene asked me to write something about Hip-hop and Transforming Amsterdam, the first question that came to mind was this:
How could rap politically impact and reshape the city of Amsterdam? How can this culture rooted in craft not just respect the architects but also push forward new shapeshifters and other folks who don’t just survive but also predict these moments when, as Lauryn Hill once put it, seasons change and mad things rearrange?
Don’t get me wrong, I loved singing along to tracks about killah’s and hundred dollar billah’s or the many variations of living better now/ Coogi sweaters now…
but most of the songs I really loved were the ones that painted realities that were truer for more people.
So what if Hip-hop would help us shift the focus from the richest to the brokest?
Long before my highschool teachers who taught history, economy, geography and social studies classes talked about resistance movements, the power of mobilization plus Black folks and non-Black People of Colour’s many, many, many reasons to say “F*ck the Police”, Hip-hop already schooled me on these matter. Through rap music I was also introduced to pan-Africanism, RBG and Islam. MC’s like Queen Latifah, miss Hill, The Mighty Mos, Talib Kweli, Rakim, Jeru the Damaja, Nas or collectives like The Native Tongues and Wu Tang Clan navigated me towards books, films and icons that sparked my interests in facts that, to this very day, help me to understand, or at least unpack, the inequalities that, be it in different forms in different cities in different countries, still shape the worlds around us.
I wonder how Dutch Hip-hop would have shaped my teenage views of this city, perhaps of this entire country, if there had been more MC’s who spoke about how these canals and the fancy houses that overlook them were financed with money generated from slavery and colonialism. There was a time when the city of Amsterdam owned parts of Suriname. There was a time when artists sculpted the faces of Black people and hung them on people’s houses to illustrate a wealth created by deep, deep investments in slavery. If you take one of the Black Heritage Tours, you’ll see dozens of these faces of Black people used as decoration.
I never DJ so I never engaged in digging the crates but I am digging through these museum archives and every time I come up for air, my mind is stretched around more stories of our presence in this city, this country, this continent. I hope that one day we’ll wrap more of this knowledge around some amazing beats so our next generations won’t have to look so far to find themselves.
Again, not saying that every MC or Hip-hop collective in the Netherlands should be like Pink Oculus, Zwart Licht, Rasheed (formerly known as LQ), Maikal X, Typhoon, Winne, Vieira or the Pan-Afrikanz. I’m not saying there’s absolutely no room for MC’s who limit their topics to money and women…and maybe some more money. What I am saying is that I wonder what our level of political intelligence and commitment to social justice would look like if more MC’s urged their listeners to reject the colonial knowledge that’s being spread in schools and museums. What would Amsterdam’s city council look like if MC’s mobilized their listeners to vote? Or strike? Or squat buildings? Or organize surveillances to keep right-wing terrorists from spray-painting hate speech on our mosques?
What would this city look like if Hip-hop would be one of the tools we use to get people to sign petitions? Or show up for demonstrations? Or bring food to the improvised shelters that house undocumented, illegalized refugees? What could this city and cities like Rotterdam, Groningen, Tilburg, Utrecht, The Hague, Zwolle, Nijmegen… what would they look like if we, to quote The Honourable Sean Carter, got together like a choir, to acquire what we desire?
What if, like the Brooklyn painted by Biggie, Amsterdam would be sketched with more layers, more truths? What if we had more MC’s that sound like they actually read books, study speeches, watch the news and are invested in spreading knowledge? What if, after our 2021 elections, we’d actually have Black politicians in the Tweede Kamer? What would a diss track about RTL Late Night’s Twan Huys sound like? I remember the first time I heard Common rapping about Assata Shakur. Who’ll write an entire track to salute Sylvana Simons, Gloria Wekker or Ugbaad Kilincci? Who’ll record their video in The Black Archives, Bijlmer Parktheater or our yet-to-be-build Slavery Museum? Who’ll write a song about how Johan Cruyff wasn’t Amsterdam’s best soccer player at all and why the Bijlmer Arena should have been named after Clarence Seedorf? What if more MC’s would threat our liberation like their thesis and bless us with some well written verses broken down into pieces?
Long story short: What if NL-based Hip-hop would be our tool to, as Dead Prez once put it, get free?
Grote Prijs – aftellen tot de bekendmaking
Die Boyz of Insayno. Misschien Billyusuf. Na het optreden van de laatste halvefinalist kon ik me niet voorstellen dat er bij het bepalen van de avondwinnaar een vierde serieuze optie was maar de juryleden wisten te verrassen. Toen zij via MC Fit bekend maakten welke act verzekerd was van een plek in de Hiphop-finale van de Grote Prijs liep de zaal leeg. Dit overigens niet voordat er vanuit de benedenzaal en vanaf het balkon een wolk van boe-geroep en gevloek opsteeg. En terecht: de uitslag was absolute nonsens. Maar hebben een aantal van de luid roepende bezoekers gelijk… was het fraude?
Woensdag 26 september maakt de Grote Prijs op hun website bekend welke drie halvefinalisten zich zaterdag 8 december in de Hiphopfinale bij Cal, O.M.E.G.A. en Ibra aansluiten. Eén van hen verdient een plek op basis van het aantal publieksstemmen; de andere twee krijgen een wildcard. Wie ten minste twee van de drie halve finales heeft gezien, zag meer dope shows dan waar in de finale ruimte voor is. Nu waren de avonden in de Gigant en het Patronaat een stuk minder spectaculair dan de halve finale in Paradiso maar de shows van Discipline & Rather Real, Xterne Ruis, O.M.E.G.A., Billyusuf, Die Boyz en Insayno waren de roadtrips zeker waard. Toch was de terugreis vanuit Haarlem een stille tocht.
De avond begon veelbelovend. Billyusuf, geprezen door MC’s als Vieira en Marry Marv, trapt af en kickt knowledge op een picknick vibe. Dit is hoe de zomer klinkt en houdbaar blijft. Wat direct opvalt is dat hij zich op de kwaliteit in plaats van de kwantiteit van de crowd concentreert. Wie alleen naar zijn enthousiasme luisterde zou het nooit geraden hebben maar ondanks zijn herhaalde Twitter- en Facebookoproepen om een army van carpoolers te vormen en op tijd te zijn, stond hij voor een veel te lege zaal. Gelukkig was de Rotterdamse MC er duidelijk niet alleen voor zijn eigen aanhang. “Ik ken jou niet maar ik wil een handje!” Hij moet wel dus hij draagt het. De set is veelzijdig: zangeres hier, gast-MC daar… In combinatie met de sterke afwisseling van verhalen resulteerden Billy’s flow en prima beatkeuze in een show die goed genoeg is om het de hypeman bijna vergeven dat hij een te groot deel van de set functieloos op het podium bleef staan.
“Net als homo sapiens komen die rappertjes na-apen.” M’n Hip hop-hart was al tevreden maar door de a capella van Saint Ferra voelde ook m’n inner-nerd zich persoonlijk aangesproken. Het einde van het tweede optreden was in zicht en ik was blij met de wending die Die Boyz aan hun show wisten te geven. Tijdens de eerste minuten van hun set waren ze niet alleen veel slechter verstaanbaar dan Billyusuf maar beide heren hadden ook iets onwennigs. Het ontbrak ze geenszins aan uitstraling en hun lyrics zijn meer dan clever maar het ‘Yeah… I know, right’-gezicht waarmee Saint Ferra dit iets te vaak onderstreepte haalde de sjeu er soms een beetje af. Bovendien was Raino op het balkon veel te lang vrijwel niet te verstaan en moesten we erop vertrouwen dat het net zo nice klonk als dat het er op het podium uitzag. Toen een jongeman in het publiek zich opwierp als hypeman en de crowd meesleepte in z’n enthousiasme schoot de show in een andere versnelling. De mics werkten ondertussen naar behoren en toen pas was overal goed te verstaan hoe nice ze zijn. Tracks als Herinner je mij nog? en Sorry klonken onbetwistbaar dope en de heren zetten een show neer die, indien op maat gesneden voor Paradiso’s grootste podium, best met een beker beloond zou kunnen worden.
Voordat de avond goed en wel begon, had Insayno al gewonnen. Het gezicht van de jonge MC lichtte op toen hij bovenaan de trap geheel onverwachts zijn oma zag. “Zijn jullie hiervoor helemaal uit Curaçao gekomen?” schreeuwde hij boven de muziek uit. Hij viel haar en een paar andere tantes of nichtjes in de armen en niets wat de wedstrijd nog meer te brengen had zou mooier zijn dan dit. Tijdens de derde set rockte oma rechts van het podium glimmend van trots mee op Insayno’s tracks en haar waardering was niet alleen aanstekelijk maar ook zeker terecht. Het energieke optreden was zonder twijfel goed voorbereid en de tracks zijn tof. Insayno is het podium duidelijk gewend: hij zocht alle camera’s op en elke spotlight wist hem te vinden. Hij is een storyteller. Wel één die me qua bewegingen heel erg aan Jamiroquai doet denken maar de Amsterdamse MC liet genoeg van zichzelf zien om geen kopie te zijn. De show flitste voorbij en voordat zijn stempel goed en wel gedroogd was, werd de vierde act al aangekondigd.
Na Abou en Kingstreet was het aan Vinny om Den Haag te vertegenwoordigen. Hij had het zwaar: om de één of andere reden had iedereen besloten om de benedenzaal te verlaten en tijdens de eerste momenten van z’n set leek zijn echo de enige aandachtige luisteraar. Zijn repertoire was een mix van braggen, bewustzijn en boasten die aan de twintig minuten net iets teveel leek te hebben. Vinny is één van die MC’s die gezegend is met een reusachtigheid die niet afhankelijk lijkt te zijn van hun daadwerkelijke lengte en de back up MC, die gekleed was alsof hij elk moment “Chale!!” door de mic kan gillen, paste er goed bij. Helaas waren de plaatjes minder kloppend dan het plaatje en leek de zaal met, uitzondering van wat aanhang, not impressed.
Act #5 leek weinig bij te kunnen dragen aan de rafelende attention span. Ibra’s voorkomen, teksten en algehele podiumpresentatie moesten qua hardheid waarschijnlijk iets hebben van het Watts circa ‘92 maar het optreden doet me denken aan een buurtfeest in een dorp zonder treinstation. De 2pac-tribute maakte het, deels omdat het publiek er kennelijk niets van wilde horen maar ook zeker vanwege de wijze van uitvoering, waar mogelijk nog ongemakkelijker. Als je jezelf twee minuten gunt om Shakur te herdenken dan verdient de keuze voor een Hit ‘Em Up-karaoke niet meer dan een womp womp. De set sleepte verder en terwijl de mannen op de achtergrond 3 minuten besteedden aan het eindeloos herhalen van een “zondag tot maandag, maandag tot zondag/ wasted wasted wasted”-chant vroeg ik me af ten koste van welke act Ibra de halve finale heeft gehaald.
De Utrechtse Ink Warriors waren de hekkensluiters. Qua sound en content deed de groep me denken aan de soundtracks uit de eerste 11 jaar van Spike Lee’s filmcarrière. De band en de MC’s waren on point, de show zat goed in elkaar maar ondanks dat ik denk dat menig festivalganger ter ere van de groep een plastic beker in de lucht zal houden, ben ik bang dat de sound niet ‘nu’ genoeg is om de finale te halen.
Wie na afloop van de optredens in Haarlem de finale wel zeker haalde, is Ibra. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in een meer verontwaardigd publiek stond. Het ongenoegen was gigantisch. MC Fit riep op tot bedaring maar voor een flink aantal roepende bezoekers is het duidelijk. “Bullshit.” “Fok dat!” “Fraude…”
Ik ben het eens met een ieder die de keuze bizar vindt maar de GPNL beschuldigen van frauduleuze praktijken kan eigenlijk alleen wanneer je de muzikale smaak en artistieke overwegingen van Rotjoch, Akwasi en Erik Zwennes zó goed kent dat je garant durft te staan voor hun keuzes. Wie durft met één hand in het vuur en de ander op de borst te beweren dat deze juryleden alledrie liever een andere act hadden gekozen? Dat er tijdens een avond van jacks is gekozen voor de joker maakt het namelijk nog geen doorgestoken kaart. Of denken we echt dat de heren zich ten bate van Ibra’s ongetwijfeld veelbelovende carrière in een hoek hebben laten schreeuwen door een agent Smith-achtige GPNL-er die vanaf zijn I-phone 5 de Nederlandse Hip hop scene bestuurt?
De Grote Prijs is een muziekwedstrijd, geen strafschoppenserie waarvan het doelsaldo geen ruimte biedt aan persoonlijke voorkeur. Ten minste twee van de drie juryleden besloten na het zien van de zes shows dat Ibra een plek in de finale verdiende. Misschien zijn een aantal van ons met het oog op een eventuele cover of collabo minder snel geneigd om Haren te gaan op de vertegenwoordigers van Zwart Licht, Statemagazine of 101barz maar ere wie ere toekomt… this was their call en ongeloof is, zelfs in de meest collectieve vorm, niet hetzelfde als corruptie.
Met de feiten zoals ze zijn hoop ik in ieder geval dat één van de wildcards voor Free Quincy is en dat de tweede naar Die Boyz, Billyusuf, Servinio of Soskop gaat. Op dit moment staan Insayno en Discipline & Rather Real bovenaan bij de publieksstemmen en ondanks dat ik ooit, in een door appelsap beneveld verleden heb gezegd dat ik een mixtape drop als Discipline & Rather Real niet in de finale staan, gun ik het beide acts.
Succes!
Supporters kunnen in tot zaterdag 22 september, 23:59u hier stemmen op ‘hun’ act. Woensdag 26 september weten we wie de twee wildcards hebben gekregen.
laZeefuik 
You must be logged in to post a comment.